Deel 3 Nieuw Zeeland 14-17 november

Deel 3 Nieuw Zeeland autorit 14-17 november

Woensdag
Ik ben alweer op de helft van mijn nieuw Zeeland avontuur. Vanmorgen was het mooiste weer van de wereld, stralende zon. Vannacht toen ik naar de wc moest was het ook kraak helder en de sterrennacht was ook spectaculair. Ach en dan lig ik in mijn tent te luisteren naar die woeste golven die eindeloos op het strand beuken.... Wat is de wereld toch verschrikkelijk mooi! Maar goed. Opgestaan dus en om half acht weer in de auto (waarom ik de wekker elke dag zet vraag ik me echt af met al die prachtige zangvogels. Ik ben onderweg naar Coromandel. Links van Auckland. Ik rij een heel stuk de 1 af en ik stop bij Orewa beach om de zonsverduistering te bekijken. (hier 91%, in Cairns 100%). op de radio waarschuwen ze om niet direct de zon in te kijken. Het gat in de ozon laag is hier ook aanwezig en ik zit aan het strand me af te vragen hoe ik het dan kan zien. Hoe zou Klesser (collega natuurkunde) dat doen? En dan een helder moment. Ik pak mijn verrekijker en een stuk karton en ik projecteer de zonsverduistering op het stukje karton! Ogen gered! Ik laat super enthousist een Engels stel meegenieten en 2 min voor half elf is de verduistering op haar hoogtepunt! Wauw. Echt donker wordt het natuurlijk niet, maar het is wel een stuk minder licht en de vogels zijn een stuk stiller! Cool! Wauw! Ik stap weer in mijn auto en rij verder. Vlak voor de afslag met de 2 stop ik bij de mcD voor een internet momentje met Annet. (fijn dat ze daar lekkere koffie hebben, ik heb de spaarkaart al bijna voor de tweede keer vol). Even over enen rij ik verder en heb ik de afslag naar coromandel te pakken. Dan zie ik op t bord dat t nog 54 km is. En ik wil daar graag met t treintje de berg op. Dat haal ik wel denk ik en ik rij verder. De weg gaat vlak langs de zee en bochtig als een spartelende slang. Ik heb een gem snelheid van 20 km per uur. Dat schiet niet op maar het uitzicht is werkelijk spectacu. Jammer dat het bijna op foto niet te vangen is. Om even voor half vier kom ik in de stromende regen in Coromandel aan. Ik rij naar t VVV en ben net te laat voor de laatste trein rit. Dan rij ik een stukje verder naar de camping en omdat de lucht er potdicht uitziet laat ik me verleiden tot een cabin. Wel met korting. Een bed en een koelkast, stroom! Koffie en thee en een waterkoker! Ik loop naar de kampkeuken en daar hangen potten en pannen. Terwijl ik mijn was in de machine heb zitten en mijn tent te drogen hangt aan de privé waslijn van de beheerder, loop ik naar de supermarkt en koop groenten, vlees en... Pasta! Essie kookt vandaag voor zich zelf een heuse pasta maaltijd! Wel even eerst olie regelen bij de buren... En ze hebben zowaar olijfolie! Wat een feest! Ui, knoflook gehakt, paprika, prei, verse tomaten en wat gehakte tomaten uit blik met oregano en basilicum. Een pak driekleuren draaisels en geraspte kaas. En terwijl mijn was in de wind hangt te wapperen (het heeft natuurlijk niet meer geregend en alleen maar zon) staat mijn saus te pruttelen. Wauw wat heerlijk.het smaakt net als thuis! De saus en een deel van de pasta die ik over heb (jaja niet alles opgegeten) doe ik plastic zakjes voor morgen! Er is vast wel ergens een magnetron! En terwijl mijn oude buurman Max, een tandeloze Paulus die met zijn auto en een pakkie shag onderweg is, een blik ondefinieerbare herrie zit te lepelen (t lijkt wel hondenvoer, maar gelukkig heeft hij bij de scouting gezeten). Zit ik heerlijk na te genieten van mijn hemelse pasta, schone kleren en een warm bed. Morgen met de trein! (toen ik de gordijnen dicht schoof had ik ineens zin in mijn pantoffels.....)
Donderdag 
O wat lekker, rustig opstaan. Koffie, yoghurtje, douchen tuttel de tuttel auto inpakken en om half 10 richting drc (driving creek railway). Een rails met elektrische trein gemaakt door een hele beroemde pottery artist Barry Brickell die er 30 jaar over gedaan heeft om deze spectaculaire rit mogelijk te maken. Je gaat met de trein de heuvel op en hebt op de top een waanzinnig uitzicht over de baai van Coromandel en het schiereiland. Op de heuvel heeft hij vele oorspronkelijk boomsoorten teruggeplant om het bos te restaureren. En ook geeft hij les aan studenten die van de hele wereld naar hem toe komen.  Langs de route kom je dan ook veel aardewerk tegen, beelden en tegels. Er zijn 3 tunnels en een dubbele brug en omdat we met twee treinen gingen kon je als je op de bovenste brug was, zwaaien naar de mensen in de trein onder je (ik zal het boekje voor Jan bewaren, moest erg aan m denken). En alles door 1 man gemaakt, heel bijzonder! 
Om 11.30 zit ik weer in de auto om op weg te gaan naar Rotorua. Omdat de weg nu langs de oostkant van t schiereiland net zo bochtig is als gisteren schiet het niet op. Ik doe een uur over 50 kilometer. En de weg is nog lang.... Onderweg stop in bij Hot water beach en ik ben fantastisch op tijd. Want wanneer het laag water is komt er uit het strand een warmwater bron omhoog borrelen. En mensen gaan dan met scheppen het strand op om gaten te graven (nee niet alleen Duitsers ook andere nationaliteiten) die gaten vullen zich met heet opborrelend water en dan moet je een geul graven voor koud water zodat het kan mengen en dan kan je erin liggen. Hilarisch werkelijk. Drie vrouwen die een prachtige kuil gegraven hebben met bloed heet water erin, echt je kan je voet er niet in zetten, maar ze kunnen niet bedenken hoe ze er koud water in kunnen krijgen... Geweldig. Ik poedel wat met mijn voetjes in hier en daar wat gemengde poeltjes en moet helaas weer op weg. Het is nu twee uur en tot aan Tauranga is het nog 140 km en dan moet ik nog een stuk landinwaarts. Gelukkig is het hier tot 20.00 licht.  Het laatste stuk totaan Tauranga is redelijk recht en kan ik flink opschieten. Helaas verdwaal ik stevig in de stad omdat de afslag naar de 36 niet staat aangegeven. Gelukkig kom ik weer borden met een i (vvv) tegen en de vriendelijke dame aldaar geeft me een kaart en een uitleg en volgens haar is het nog een uur. Dat zou betekenen dat ik er rond half 6 moet zijn maar ik geef mezelf wat extra tijd want ik heb een camping aan de nadere kant van de stad uitgezocht. En o mirakel ik heb de camping in een keer gevonden. Gelukkig regent het weer dus maar weer een cabin voor twee nachten. Op de ene of andere manier doet de camping een beetje Ermelo aan. Het heeft allemaal wat jaren 70. De camping heeft ook warm water baden die je als gast gratis mag gebruiken. En ik wentel heerlijk in het warme water dat gelukkig deze keer geen zwavel lucht(lees rotte eieren) heeft. Dan warm ik mijn restje maccaroni op, doop de prullenbak om tot plasemmer en ga heerlijk slapen.
 Vrijdag.
ook deze hut is koud en vochtig (niet zo erg als de tent) maar de slaapzak is toch wat klammig. Lekker ontbeten met toast en koffie uit een theezakje! Wat een uitvinding! Een zakje met koffie erinaan een touwtje!  Dat ik dat niet zelf bedacht heb! Geweldig! Geniaal! (foto op FB) 
Om 9 uur zit ik in de auto op weg naar Wai-o-tapu het thermale wonderland. Om 10.15 gaat daar de geiser LadyKnox de lucht in spuiten. En ik ben keurig op tijd! De geiser is lang niet zo spectaculair als die op IJsland (naam even kwijt) maar duurt wel meer dan een uur! Als ik op een moment om me heen kijk zit ik er nog helemaal alleen en er waren toch aardig wat mensen. Terwijl ik langzaam wegloop doet de geiser het nog steeds! Ik rij terug naar het bezoekers centrum waar je het thermale wonderland in kan. Een groot gebied vol met vulkanische kraters en bubbelende poelen en meren in verschillende kleuren, afhankelijk van de mineralen. Er mag absoluut niet gerookt worden vanwege de ontvlambare zwaveldampen. En er wordt ook aangeraden op de paden te blijven. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand zijn voet in een poel wil zetten want het water is kokend! Er zijn drie wandelingen mogelijk en omdat ik alles wil zien doe ik de grand tour! Een wandeling van ruim 3 km door het gebied. Er staat een uur en een kwartier voor maar er is zoveel te zien dat ik er ruim twee uur over doe! Wat me vooral opvalt zijn de vogels die wel gewoon door het water lopen. Een snip achtige vogel die gewoon door t hete water waadt en een roodborstje die hupsend met twee pootjes te gelijk in de lucht door t water springt. (zou zo'n beest in zijn koppie continu au au au au roepen?).
Daarna rij ik naar Rotorua terug en neem twee andere reizigsters mee die geen auto hebben. Ik zet ze af in de stad en dan op zoek naar wifi. Nergens! Dan maar weer naar de mcD yeah spaarkaart vol, gratis koffie! Helaas is het dan al half 4 en dus midden in de nacht in nl! Skypen met poppie lukt trouwens hier toch niet, kost te veel geheugen en de wifi hier is niet snel genoeg. Ik kan wel even het eea checken en ik heb besloten mijn laatste nacht bij Garcey door te brengen. En gelukkig ben ik daar meer dan welkom (waarschijnlijk heeft ze mijn bed nog niet eens afgehaald). Zo kan ik op mijn gemak mijn tas inpakken en alles even een nachtje laten drogen want wat is het hier vochtig en koud. T wordt tijd dat ik de warmte weer op ga zoeken! Op naar het bounty paradijs!
Maar eerst een Maori cultuur toeristische attractie toestand. Om 17.45 word ik samen met andere mensen van de camping op gehaald om naar een Maori dorp te gaan. Het is super massaal er zijn wel  100 toeristen. We worden ontvangen in een enorme tent met tafels. Ik word aan een tafel geplaatst met een gezin met 4 kinderen hun ouders en grootouders. De kinderen zijn nog klein. Mmmm nou ja we zien wel! Dan wordt de zaal in twee groepen verdeeld en gaan we kijken hoe de Maori mannen in hun kano aan komen varen. Dan worden we naar het theater gebracht waar op t podium een traditioneel dorp is nagebouwd. De show met traditionele dansen en liederen (tenminste dat hoop je dan maar, ze kunnen je alles wijsmaken), wapens en tatoos (die echt geverfd blijken te zijn, maar we krijgen wel uitleg over de betekenis ervan). Ook instrumenten (hele bijzondere El) en dans voorwerpen. Het is best wel spectaculair en als de mannen hun krik scans doen met die beschilderde gezichten, grote ogen en tong uit hun mond zoals de beelden spat de testosteron van het podium (kan ook mannenzweet geweest zijn, t rook nogal sterk). Daarna eten. Een hangi. Voedsel in een kuil klaargemaakt. Traditioneel met eerst takken, stenen dan schalen met vlees en vis en gewone en zoete aardappelen dat wordt afgedekt met natte gevlochten lappen en klei.zo maakten de mannen traditioneel het eten klaar voor de hele stam. Het vlees, aardappels en de daarbij geserveerde salades zijn erg lekker (traditioneel of niet) en ook het dessert is heerlijk al doen de chocolade taart, pavlova en trifle nogal Engels aan ( het smaakt er niet minder om trouwens).
Daarna gaan we een wandeling door het bos maken en we delen per twee een zaklamp. De oudste van de 4 kids is erg onder de indruk van mijn reizen en wil met mij mijn zaklamp delen. Halverwege ben ik m opeens kwijt. Maar vind m ergens verderop weer terug waar hij op me staat te wachten. (Altijd fijn zelfregulerende kindjes). na de boswandeling waar we ook enkele gloeiwormen zien (lang niet zoveel als in de grot maar t joch is zo enthousiast van die paar dat ik t ook word). Als laatste komen we langs een poel waarvan de grond door thermische magie weer beweegt en daar zit me toch een aal in! Wauw! (ik vond dat eigenlijk het meest indrukwekkende van de wandeling). Toch heb ik wel wat van de Maori cultuur meegekregen en daar was t uiteindelijk om te doen. Om 22.00 ben ik weer terug in de hut en werk deze blog nog even bij. Dan plat. Misschien morgen voor vertrek nog even de pool in (mijn badpak is nog steeds nat van gister zo vochtig is het). slaap lekker!
Zaterdag
Bij het opstaan om 7.15 regent het. Dus het warm waterbad is een goed idee! Even een halfuurtje.... Dan komt er een vrouw binnen met wie ik een erg leuk gesprek heb. Aks ik later de douche ruimte inloop is het al 8.45!!!! En ik moet nog douchen, ontbijten en tas inpakken. Dat laatste vergeet ik maar en gooi alles in de auto. Dat zoek ik morgen wel uit! Om 10 uur verlaat ik de camping en ga op weg via de 5 en de 1 richting Auckland. Onderweg besluit ik een uitstapje te maken naar Raglan aan de westkust. Als ik daar om 12.30 aankom is het nog steeds pokke weer en besluit maar te lunchen. Een heerlijke rode poon filet met gebakken paprika en olijven en een groene salade. Verrukkelijk!  Da ga ik maar weer verder. Het weer wordt er ipv beter alleen maar slechter op en de mensen rijden hier verschrikkelijk, vooral rond Auckland. Langzame auto's blijven rechts rijden voor je neus zodat je er wel links langs moet en op een driebaansweg is dat erg gevaarlijk zeker hier met die 15 jarigen op de weg! Maar goed, zonder kleerscheuren om 17.30 bij Garcey aangekomen waar ik heerlijk kan aanschuiven bij rijst met kip en groenten en een salade. Verder heerlijke Skype en internet verbinding. Kortom een rustig avondje! En dan mag ik morgen ook nog uitslapen!!! Hopelijk nog even op skype ook met pa en ma. Na ja ik zie wel!
Morgen op weg naar zonniger oorden en door de tijdsgrens heen! Ook gaaf!