Deel 3 Cambodja dag 9
Blijf op de hoogte en volg Esther
30 September 2012 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na 3 heerlijke dagen en 4 rustige nachten die lekker cool en winderig waren, daal ik af van mijn boomhut naar weer de bewoonde wereld. Om5 uur word ik uit mezelf wakker en ik kijk eerst of de trap er nog staat. Toen ik gister naar bed ging zat mijn trap onder de mieren ik kon m zo hier en daar alleen vastpakken en ik dacht misschien eten ze vannacht mijn trap wel op (onder invloed van malaria tabletten...) maar alles viel mee.
Laatste stukje tas ingepakt en alles zover dat ik alleen nog hoef te ontbijten. Gegeten en afscheid genomen van Steven uit Australië en John en Sophia uit de VS/Cambodja die speciaal voor mij vroeg opgestaan waren zo lief!
Om 7uur de tuktuk en om half acht zit ik beneden aan de berg bij hetvstrand te wachten op de bus die een half uur later is. Ik stap in en snap meteen waarom, de bus stopt om de 500 m om mensen op de pikken en voordat we de snelweg oprijden zit de bus afgeladen vol. Zo'n 80 km voor Phnom Penh maken we nog een tussenstop en breekt de versnellingspook af. Met een handoek om t stompje heen probeert de chauffeur zo min mogelijk te schakelen en scheuren we in zijn 4 door dorpen en langs ander minder groot autoverkeer. Heel spannend! Om 12.30 komt de bus in PP aan. Ondertussen valt de lucht met bakken naar beneden, de straten staan helemaal blauw! Echt verschrikkelijk. Omdat ik de enige westerling van t gezelschap ben zorgt de busmeneer voor een stoel en moet ik ong een kwartier wachten voordat ik letterlijk de volgende bus in moet springen want de goot is een stromende rivier geworden (wat een verschil met 4 weken geleden in de droogte van Botswana ). In een overvolle bus met onderweg een Chinese in het Cambodjaans nagesynchroniseerde film en de nodige karaoke dvd,'s duurt de busrit eindeloos. Tijdens de laaste stop rond 6 uur is het weer gaan hozen en nu met onweer erbij (alle cambodjaantjes op hun knieën zo bang zijn ze, zelfs de buschauffeur klampt zich doodsbang aan een houtenpaal onder een metalen dak, of dat nou zo'n beste schuilplaats is... Ik lach me rot) en de weg verandert in een kolkende rivier. Als de bui iets is afgenomen gaan we verder en eindelijk komen we om20.30 in Seam Reap aan. Ik neem een tuktuk naar mijn hotel ( moet je horen vriend we hebben 3 dollar afgesproken, ik heb 12 uur in een bus gezeten dus ga nu niet lopen mekkeren om een extra dollar) en ik word ik een heerlijke kamer gezetop de tweede verdieping, o de fan doet t niet nou dan krijgt u een andere sir (?) nee sir deze heeft geen frigde en die heeft geen ramen, o sir dan heb ik nog een kamer op de begane grond (tas weer naar beneden zeulen). Ik besluit ergens te gaan eten. Omdat de keuken van t hotel om 21.00 stuit en ik 21.05 binnenkwam ga ik even naar een restaurant hier in de straat en eet een heerlijke fried noodle en twee biertjes van de tap die er zo in glijden. Terug in het hotel wil ik Even lekker douchen,maar hoe gaat die douche aan? Geen kraan te bekennen, sta je daar al helemaal klaar om eronder te springen. Snel ff mijn jurkje aan, die hij ons licht van de receptie, wanneer hij alle knoppen indrukt die ik ook al ingedrukt had in een laatste poging ( anders sir krijgt u morgen een nieuwe kamer), nog een knop indrukt en de douche aanspringt terwijl ik mijn jurk nog aan heb. Stop roep ik en vervolgens drukt hij nog een keer op de knop om er zeker van te zijn dat hij echt werkt. Doorweekt werkt ik die arme jongen doodmoe de deur uit en stap nu zonder jurk deze keer onder de douche. Ik moet nog even mijn verhaal aan jullie kwijt maar dan ga ik heerlijk slapen onder mijn fan!
-
30 September 2012 - 10:44
Gerda:
Whoehahahahah ik lig helemaal blauw Esther. Wat een schrijfster ben je!!! Heerlijk om te lezen.
Dat licht van de receptie heeft toch ergens een goed knopje in gedrukt waardoor jij in je jurk onder de douche stond. hahaha. sorry dat we zo moeten lachen om dit beeld.
De jurk inmiddels droog?
Mijn hemel wat is dat reizen in die bussen en de regen ongelooflijk spannend. Films van Jan de Bont zijn er niks bij. Ik geloof dat we elke dag mogen bedanken dat je er nog bent.
Bedankt dat je ons zo laat meegenieten van je reis.
Veel plezier en vooral veilige reis. Liefs en warme omhelzing. Gerda -
30 September 2012 - 11:08
Mickey:
Superleuk om zo mee te lezen, alsof ik een beetje in je rugzak zit! Knuffel, Mick -
30 September 2012 - 13:54
Esther Van Leersum:
Fijn dat jullie zo met me meeleven en meereizen jullie reacties doen me goed en tovert een big smile on my face ( als die er al nog niet was), knuffel S -
30 September 2012 - 13:54
Esther Van Leersum:
Fijn dat jullie zo met me meeleven en meereizen jullie reacties doen me goed en tovert een big smile on my face ( als die er al nog niet was), knuffel S -
02 Oktober 2012 - 09:23
Anita:
Volgens mij was dit nu het laatste verhaal, klopt dat? Ik ben de draad even kwijt. Dat krijg je als je nu pas begint met lezen en alles door elkaar.
Ga vanaf nu braaf gelijk je blog lezen, want anders volg ik het niet meer.
Leuk om je verhalen te lezen, geniet ervan. Veel plezier nog en tot het volgend verhaal.
Gr Anita -
09 Oktober 2012 - 19:20
Carla:
Ook al zo'n geweldig verhaal, wat een belevenissen. Dit zul je nooit meer vergeten :) X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley