Deel 3 12-16 okt Bali, Sydney

Deel 3 Indonesië 12, 13, 14 oktober ubud, Bali, 15, 16 oktober Sydney Australië.

Vanmorgen weer met de zon wakker en een heerlijk pannekoek ontbijtje met vers fruit en een enorme thermoskan heet water met thee en koffie spullen erbij. Het ontbijt wordt voor de kamer geserveerd dus dat is heerlijk! Dan naar buiten en een scooter huren. Voor slechts 40.000 roepi iets minder dan 4 dollar mag ik de hele dag op dat ding scheuren. De benzine is 60 dollarcent voor twee liter dus gaan met dat ding.
Ubud is echt het Mekka van de shopaholics. Bijna de hele weg zie ik langs de kant van de weg winkeltjes met houtsnijwerken, stenen beelden, frutsels gemaakt van riet of bananenblad, sarongs, glaswerk en veel art rommel. Onderweg ook veel meubelmaak bedrijven met enorme plakken hout van bomen waar we met 5mensen omheen konden staan. Zoveel houtsnijwerk dat ik me echt oprecht heb afgevraagd of er überhaupt nog bomen zijn op Bali? Geldt ook hier niet: stop de vraag dan stopt ook het aanbod! Wat moeten we toch met al die prularia? Al die westerlingen die met tassen vol straks weer het vliegtuig in stappen. Ik merk dat mijn tijd in Afrika echt iets met me gedaan heeft. Ik word oprecht verdrietig van de vogels in de kooitjes langs de kant van de weg en heb de behoefte om ze allemaal vrij te laten. Al die bomen die gekapt worden om tot beeld omgevormd te worden die met duizenden in de winkels staan te wachten om verkocht te worden. Wat doen we onszelf toch aan? Ik vraag het me meer en meer af. Ik ben daarin vast niet de enige en er moet toch iets aan te doen zijn.... In ieder geval mensen meer bewust maken. 
Maar goed ik was onderweg dus. Voordat ik de weg opdraai naar de tempel houdt een politie agent mij aan en ik moet voor anderhalve dollar  een kaartje kopen. Ik denk voor de tempel maar nee het blijkt tol te zijn. Voor de tempel betaal ik ook nog eens 2,5 dollar en gelukkig heb ik mijn eigen sarong mee anders moest ik die ook nog huren (dat wist ik nog van de vorige keer). Een dame loopt heel irritant steeds met me mee en alhoewel de tempel erg mooi is voel ik niet de rust om even de gaan zitten en het allemaal in me op te nemen. Tuurlijk neemt ze me ook nog mee naar een artiest, moet ik weer wat kopen (past echt niet meer in mijn tas) en doe het niet. Bij het verlaten van de tempel vraagt ze ook weer om geld. Helaas. Ik rij via een andere route terug. De eerste etappe van de rit is stijl naar beneden wat me, zeker met een helm waarvan het voorstuk steeds bij elke hobbel voor mijn ogen valt, een paar zweterige momenten bezorgd. ik ga toch liever naar boven. Dan merk ik dat ik sinds mijn vertrek nu 3 uur terug niets meer gedronken heb dus stop ik bij een tentje langs de weg. Drie mannen zitten daar gemoedelijke een Balinese kopi te drinken en bij gebrek aan iets kouds sluit ik me bij hen aan.Ze kunnen er niet over uit dat ik ook Balinese kopi wil en zonder suiker en zeker geen melk (gewone melk in de koffie is al vies en zeker die gecondenseerde...). Na de gebruikelijke vragen waar kom je vandaan en waar ga je naar toe wil de man die naast me zit weten of ik alleen ben en ik zeg ja want ik denk dat hij bedoelt dat ik alleen reis. Maar aan de hand op mijn rug te voelen denk ik dat hij toch iets anders bedoelde... Gelukkig komt hij niet opdringerig of bedreigend over en ik laat t maar verder zo. Als ik mijn kopi 2/3 op heb en de drab laat staan mijn helm ondertussen gemaakt heb doormiets aan te draaien, sta ik op om te vertrekken. De koffie kostte me 10 dollarcent, te schattig niet? dan gaat mijn rit verder de berg af en na ruim een uur van de nawerking van de sterke koffie genoten te hebben heb ik nog steeds dorst en honger. Ik stop bij een nogal net uitziend restaurant gerund door vrouwen met alleen mannen als klanten. Ze spreken niet echt goed Engels maar t word me al snel duidelijk dat ze maar een soort hap op de kaart hebben staan en het enige dat ze vraagt is of ik spicey wil, wel ja en ik krijg me daar toch een fantastich bord eten met rijst en groenten (ulang?) pinda's zelfs iets van kip en een pittige saus die mijn mond echt tot ver in mijn slokdarm in vuur en vlam zet. Ik blus t geheel met fanta die zo oranje  is dat je zeker weet dat er echt geen sinaasappels in zitten en t geheel is werkelijk een opdoffer voor mijn smaakpapillen. Zo daar kunnen ze t mee doen. T was zalig.
Ik stap weer op de scooter en ga nu richting t zuiden van Ubud, maar t zijn nog meer winkels  die onzin verkopers dus ik maak een kleine ronde, zwaai nog even naar de apen en rond 16.00 breng Ik de scooter terug. 
S'avonds uit eten bij Ibu Rai. Een restaurant dat vernoemd is naar de oma van de eigenaar en omdat ze alleen 6 kinderen moest bekostigen een restaurant begonnen is. Het eten was niet echt speciaal, voorgerecht een salade met eend was wel lekker met koriander. Maar de nasi goreng was een beetje een tegenvaller, zeker na de rijsthap van vanmiddag was dit gewoon flauw. Toen ik de ober om sambal vroeg kwam hij met twee bakjes aanzetten waarvan ik van beide meer de de helft in mijn eten heb gegooid. Toen werd t al iets beter.... Aan het eind van de maaltijd vroeg ik of ik voor mijn boek een paar foto's in de keuken mocht maken. Het was goed, of ik even wilde wachten! Ik heb 5 minuten staan wachten en ik heb verschillende bezems voorbij zien komen. Hilarisch! De keuken werd gewoon eerst schoongemaakt voor ik binnenkwam! Paar mooie foto's gemaakt en toen terug naar de kamer waar t water in de thermoskan nog steeds heet is en ik dus na een heerlijke kop thee mijn bed in duik!
Zaterdag, om 9 uur bij de kook school aanwezig zijn. We zijn met zijn 3en ( naast mij nog een Frans stelletje) en we krijgen een vodje papier met daarop  6 gerechten. Een soep, een wok groente, nasi, vlees stokjes maïskoekjes en een zwarte rijsten pap. Maar eerst gaan we naar de markt. We krij gen uitleg over fruit, groente en specerijen. En op de vraag of we nog specerijen willen kopen moet ik zeggen dat ik eigenlijk alles (in poedervorm) wel in huis heb! En ik kan t toch niet meenemen. Bij terug komst wordt er buiten op twee grote tafels gekookt. Eerst gaan we met elkaar snijden en hakken, uitjes, knoflook gember voor het basis ingrediënt Bali saus.alles moet in de vijzel en om de beurt doen we ons beste om er een pasta van te maken. We koken van alles een beetje en ik vind het nog steeds verbazing wekkend dat met 100 Gr. Kip en 100 Gr. Tonijn een stapel groenten en rijst drie mensen behoorlijk vol zitten wanneer we na afloop alles keurig opgediend krijgen. En ik moet zeggen, dat hebben we lekker gekookt! In de middag loop ik nog wat rond en om 19 uur oma bellen vanwege haar jaardag! Hieperdepiep hoera! 
Savonds weer bij hetzelfde tentje gegeten waar ik vanmorgen gekookt heb en dan lekker met een koppie thee en een boekje op mijnterras.
Zondag is weer een reisdag maar een rustigaan reisdag want pas om 20 u gaat de vlucht. Dus ik loop naar de Spa waar ik mij voor 15 dollar laat masseren, facial, mani en pedi heerlijk 2,5 uur ontspanning. Smiddags merk ik nog de nawerking van de olie want daardoor koel ik minder goed af omdat ik minder goed kan zweten.
Maar goed om 15.00 word ik opgehaald door de shuttle bus, ik heb geen ticket gekregen en de man weet ook niet hoe ik heet en ik weet de naam van de busmaatschappij niet kortom heel vaag. Eigenlijk zouden ze me om 15.30 halen en gelukkig was ik vroeg want om 15.05 was hij er al. Na. Og meer mensen opgehaald te hebben door heel Ubud heen eindelijk richting vliegveld. Ik heb nog 200.000 roepia genoeg voor een maaltijd maar helaas moet er 150.000 betaald worden aan luchthaven belasting. Ze verzinnen steeds wat nieuws om toeristen geld uit de zak te kloppen. En dus blijft er mij niets anders over dan een koffie met een chocolatchipcookie bij Starbucks. Zo daar dan en dan is mijn geld op!
De vlucht naar Singapore is vertraagd en dus moet ik nog redelijk opschieten bij mijn overstap naar Sydney (want ik wil ook nog even Annet FB want die zit op de meezing bij Saarrein. Nou rennen en vliegen dus (hihi) maar we vertrekken op tijd en een zeer comfortabele vlucht wat heeft Singapore air lines toch fijne moderne vliegtuigen. Je kan zelfs opladen en je eigen compu aansluiten! 
Maandag ochtend komen we rond 11 uur aan op Sydney. Nu is er dus 9 uur tijdverschil met Nederland! Even pinnen, douane alles gaat gesmeerd. Dan loop ik naar de autoverhuur maar dat blijkt niet degene te zijn bij wie ik moet zijn. Ik moet 10 min lopen en dan komt een bus me daar ophalen. Eenmaal bij de juiste verhuur blijkt mijn creditcard niet goed te werken en daardoor kan ik de 3000 dolla borg niet betalen. Ik kan m afkopen voor 640 dollar maar ja liever niet natuurlijk! Het enige is dat ik even met de ING bel wat er met mijn cc aan de hand is. Maar helaas 9 uur tijdsverschil en ik moet dus tot 17.00 wachten totdat de bank om 8u nl tijd opengaat. Mijn humeur is ondertussen tot een vriespunt gedaald. En helaas er blijkt iets niet goed te zij. Met mijn pin dus dat wordt betalen! Ik heb het er echt even slecht mee. Maar dan eindelijk op weg. Ik heb op internet gezien dat in bankstown een bcf winkel zit goedkoop voor varen, kamperen en vissen. Dus op naar deze buitenwijk van Sydney. Na even zoeken zit ik op de goede weg en helaas kom ik daar in het donker aan. Hotels zoeken valt ook nikst mee en doodop ben ik blij dat ik iets vind en de laatste kamer kan krijgen (150 dollar!) maar vanwege een sloten probleem word ik in een appartement gezet met twee slaapkamers, een keuken, twee wc's (allebei gebruikt ook!) een joekel van een woonkamer met een mega flatscreen erin  en als klap op de vuurpijl een wasmachine en droger! Hoera meteen al mijn kleren in de was gedaan. Helaas met handwas biotex maar het heeft even goed in de machine gezeten en dan in de droger! Heb ik toch de illusie dat t schoon is! Gelukkig is er uitgebreid telefonisch contact met Annet en die maakt dat ik me weer een beetje geaard voel. Ik neem 3 lekkere borrels (rum van t vliegveld meegenomen) en val om om pas de volgende dag om 6 uur wakker te worden. Zo dat is beter. Ik voel me beter! Pak mijn tas weer in, neem een uitgebreide douche en na weer een heerlijk half uurtje met Annet bellen stap ik in de auto op weg naar de BCF. Gelukkig snel gevonden en daar koop ik een tent, koelbox, verlengsnoer, slaapmatje en een wegenboek met Campsites aangegeven. Voor 139 dollar loop ik de winkel uit. En wanneer ik langs een rubberfactory(?) loop hebben ze daar een  stuk foam liggen van 2x2m flexibel genoeg om dubbel te vouwen en met een fikse korting mag ik dat meenemen. Het past net in de auto. Ik ben dicht bij de weg naar t vliegveld en rij terug naar de autoverhuur voor een hoedenplank want die zat er niet in heel onhandig, kan iedereen zien wat je in de auto hebt liggen... Heel trots dat ik t gevonden heb en blij met de complete auto ga ik op weg. Ik ben nog geen minuut onderweg of ik zie twee mannen grof vuil buiten zetten en daar zit een ventilator bij!volgens de mannen doet hij t nog en ik neem m mee voor straks in t noorden als t weer warm en benauwd is, weggooien kan altijd nog! Dus met een volle auto rij ik nu de weg op en voor dat ik er erg in heb sta ik voor de slagbomen van het vliegveld??? O dat was niet helemaal de bedoeling. Ik trek een kaartje maar de eerste 10 min zijngratis en dus rij ik er van af en nu op weg naar Bondi beach alwaar een camping zou zijn. Nou niet dus. Maar ik loop even over t strand en door de zee maak wat foto's en ga weer op weg. In Sydney city raak ik weer de weg een beetje kwijt maar kom in een park met prachtig uitzicht op het opera huis. Foto's maken (even Jappen) en wegwezen. Ik besluit Sydney te verlaten de de brug over te steken naar het noorden. Om 15.45 kom ik op een Campsite aan en om 16.15 ben ik ingechecked en staat mijn tent! Zo daar dan. Ik maak een wandeling naar de zee waar ze een zwembad bij gemaakt hebben die gevuld wordt met zeewater. Er wordt veel gebruik van gemaakt! Dan eet ik een pasta in het restaurantje to de camping en schrijf mijn blog zodat ik m zo kan posten. Foto op FB ! Tenminste ik ga t zo uitproberen. 
Ik ben weer onderweg en ik geniet weer! 
O ik zit me ineens te bedenken dat ik aan de oostkust zit, zonsopgang morgen? Leuk! Wie weet!